Column Andrea Stribos: TEN DIEPSTE
Actueel 241 keer gelezenHoe ik onze tijd zie? Je vraagt het misschien aan de verkeerde.
In de eerste plaats zie ik het niet als 'onze' tijd. Ten tweede ken ik andere tijden alleen uit geschiedenisboeken.
Maar als je wil weten hoe ik me voel bij alles wat er gaande is, wil ik best wat vertellen.
Wat zeg je? Ja, natuurlijk heb ik wel een mening. Een heleboel meningen eigenlijk wel. Maar dat wil niet zeggen dat dat altijd de juiste zijn.
Wat ik van de internationale ontwikkelingen vind?
Spannend, heel spannend. Te veel, te akelig, te moeilijk om er iets mee te kunnen. Een soort oververzadiging merk ik bij mezelf. Je voelt je machteloos. Dingen gebeuren en je staat erbij en kijkt ernaar, voelt dat het fout gaat maar kunt niets.
Of ik denk dat veel mensen dat hebben?
Misschien wel. Als ze het nieuws volgen.
Ik heb eerlijk gezegd wel eens de indruk dat het veel mensen gewoon niet interesseert. En neem dat iemand maar eens kwalijk. Het is toch veel makkelijker om je alleen druk te maken over je eigen sores? Het leven is vaak al moeilijk genoeg.
Jij vindt dat niet? Jij vindt dat iedereen zich druk moet maken over wat Erdogan, Poetin en Trump doen?
O, je denkt dat iedereen daar in ieder geval van op de hoogte moet zijn.
Tja.. Ik weet het niet.
Wat ik van de nationale ontwikkelingen vind?
Ingewikkeld. Ik word er in ieder geval niet altijd vrolijk van. De politiek volg ik vaak met kromme tenen.
Ja, ik ga altijd stemmen. Kan er ook niet goed tegen dat mensen klagen en nooit een stemlokaal van binnen zien.
Nog even naar je beginvraag, over 'onze' tijd.
Kernwoord? Oppervlakkig. Ja, Brood en Spelen, dát.
Vooral met jezelf bezig zijn, op zoek naar geluk (wat dat dan ook wezen moge) en sterk op uiterlijkheden gericht.
Negatief? Of dit alles is? Nee! Er is gelukkig ook veel moois. Kijk om je heen en schenk geen aandacht aan dwaze websites en televisieprogramma's, dan zie je dat mensen ten diepste...
Wat ik bedoel? Ach...
