Marias Velthuizen vertelt: Moeder de gans

Het is een prachtige dag. Deze keer maak ik een wandeling over de Slikken van Flakkee die opengesteld zijn voor het publiek en waar wandelpaden zijn uitgezet. Mijn favoriete route is de blauwe. Met de fiets rijd ik naar de ingang halverwege het pad tussen de parkeerplaats en de steiger aan de Grevelingen. Op het pad liggen hopen door de Schotse Hooglanders, die hier vrij rondlopen, achtergelaten. Met een stokje keer ik zo’n hoop om. Deze is doorzeefd met gaten. De opruimers in de natuur zijn druk bezig de mest weg te werken.

Bij een excursie met de huifkar over de slikken waar de Heckrunderen lopen, vertelde een boswachter: ‘Door deze mest komen hier nog veel veldleeuweriken voor. In de mest zitten diverse soorten insecten waar de leeuweriken zich mee voeden en vooral hun jongen mee groot brengen.’

Op het pad
In het zand zijn zandbijen actief. Regelmatig verdwijnt er één beladen met stuifmeel een gegraven holletje in. Wel valt op dat boven de gaten kleine wespen vliegen. Kennelijk zijn dit parasitaire wespen die afwachten tot het moment gunstig is om een eitje in het hol te leggen. De larve van de parasiet doet zich te goed aan het stuifmeel of eet de larve van de bij op?
Er vliegen ook twee citroenvlinders. Een mannetje en een vrouwtje. De man is geel, het vrouwtje lijkt op een koolwitje. Door de droogte staat er niet veel in bloei. Alleen paardenbloemen zie ik staan en aan de wilgen zitten nog enkele katjes. Op de paardenbloemen vliegen de vlinders. Het valt op dat het vrouwtje van de citroenvlinder meer nectar uit de bloemen probeert te halen dan de man. Het vrouwtje heeft meer energie nodig. Ze moet vliegen, maar ook eitjes produceren voor nageslacht.

De kijkhut
Onderweg is een afslag naar een kijkhut. Op de splitsing zit een jonge vrouw op haar hurken. Aan de lijn heeft zij een hond. Zo één die met zijn buik over het gras schuift. Het beestje heeft een teek opgedaan. Bij mijn grote tuinvriend Cor die een heemtuin van een hectare had, heb ik ontdekt dat teken hoofdzakelijk op de punt van een grasspriet zitten. Je ziet ze vooral ’s morgens, dan zitten ze graag in een dauwdruppel op de graspunt. Verwoed probeert de eigenaresse de belager uit de vacht te verwijderen. Door de gleuven van de wand van de kijkhut heb je een prachtig overzicht over het water met daarin enkele zandbanken. Bij het afsluiten van de Grevelingen lag hier een zanddepot. Het zand is gebruikt voor de aanleg van de dammen. Met auto’s werd het naar de steiger gebracht. Vandaar ging het per schip naar de plaats van bestemming. Hierdoor is deze waterpartij ontstaan. Een deel van het depot is niet gebruikt en dit is nu de parkeerplaats. Op het water is het rustig. Enkele steltlopers waden langs de zandplaten. Er zwemmen paartjes bergeenden. Een grauwe ganzenechtpaar zwemt met zes jongen tussen zich in richting een eiland. Aan de oever in de luwte van de bomen zwemt een gans met drie kuikens.

Plotseling komt vlak voor mij uit de oever een grauwe gans met vier jongen. Drie zwemmen er heel dicht bij mams. Bijna onder haar staart. Eén kuiken peddelt er een meter achter. Is dit een brutaaltje of te zwak om het tempo bij te houden? Wel valt op dat moeder met een uitgestrekte hals zwemt en constant om zich heen tuurt en vooral de lucht afspeurt. In de verte verschijnt traag wiekend een zilvermeeuw. Bijna boven het ganzengezin duikt de meeuw op het achteraan zwemmende jong. Moeder heeft het gezien en springt luid gakkend en met de vleugels wild heen en weer slaand naar de meeuw. Deze vliegt weer omhoog zonder ganzenkuiken en vervolgt zijn weg met trage vleugelslag alsof er niets aan de hand is. Moeder de gans en kinderen zoeken wel de beschutting van de oever op.

Marias Velthuizen schrijft regelmatig voor 'Groot Goeree-Overflakkee' en vertelt daarin over zijn ervaringen met de natuur op ons mooie eiland.