Geslaagde aftrap voor 60 jaar Flakkee Uit Zijn Isolement

Omdat er hard wordt gewerkt aan de nieuwe toegang van het gemeentehuis in Middelharnis en overal hekken zijn geplaatst, had de wisseling van het gevelgedicht een feestelijk gebeuren op 16 april. Het is inmiddels het zevende gedicht van het collectief De Reizende Dichters dat aan de gevel prijkt, deze keer gemaakt door Anneke de Klerk. Het gaat erover dat Flakkee al 60 jaar uit zijn isolement is door de komst van de Haringvlietbrug in 1964. 

Door Cora de Boed

“Als ik ergens in het land naartoe ben geweest en nader de Haringvlietbrug en de Hellegatsplaten met zijn fauna en flora, dan denk ik altijd: Ik ben bijna weer thuis. Die grens van land en water middenin de natuur, is zo prachtig en dat geeft mij steeds een thuis-gevoel. Ik ben weer op Flakkee, zeg ik tegen mezelf en daar woon ik. Daar ben ik geboren en daar hoor ik thuis.” Anneke wilde graag een mooi muurgedicht schrijven voor het wissellijstproject van De Reizende Dichters, waartoe zij behoort. 

Wethouder Jaap Willem Eijkenduijn is voor de vierde keer bij een wisselgedicht. “Elke keer een ander gedicht aan de gevel van ons gemeentehuis is mooi. Zo kunnen alle mensen die er langs komen, proeven van kunst en cultuur, die elkaar vinden op deze manier. En verbinding zoeken met elkaar, daar ben ik voor. Ik kom nogal eens bij 60-jarige huwelijken of langer en dan hoor je dat de bruid en bruidegom voor 1964 niet eens van het eiland af kwamen. Of heel sporadisch als ze naar de stad moesten voor het een of ander en dan met de veerboot naar de overkant van het Haringvliet gingen en op het vaste land op de tram stapten om verder te reizen. Het eiland was geïsoleerd in die tijd zonder de brug en de dammen die er nu liggen en wij het vanzelfsprekend vinden om zuid- of noordwaarts te gaan met de auto of met het openbaar vervoer.”

Hans Kalle was er namens Streekmuseum GO. “In 1964 waren er nog 13 gemeenten op Flakkee met een gemeentebestuur en een burgemeester. Ik herinner me nog de toespraak van de burgemeester van Dirksland die hij hield over de Haringvlietbrug en daarbij sprak hij over ‘de brug der zuchten’. En dat sloeg op de moeizame medewerking van de overheid om deze brug aan te leggen. Flakkee was een ver-van-mijn-bed show waarvan niemand in Den Haag precies wist waar het lag. Om in Rotterdam te komen moest je vroeger drie uren reizen. Zelf was ik gelegerd in Den Helder tijdens mijn diensttijd. Eerst met de veerboot naar Hellevoetsluis en met de tram naar Rotterdam en dan verder met de trein naar het noorden. Vaak overstappen en verder met de bus naar Den Helder en dan nog een eind lopen naar de kazerne. Dan was ik half vijf vertrokken op zondagmiddag uit Herkingen en moest ik blij zijn dat ik uiteindelijk half twee ’s nachts in de kazerne was. Een lange reis om nooit te vergeten. Later had ik bijzonder geluk met een vrij vervoersbewijs van Rotterdam naar Herkingen door een bootsman van de Marine die tijdens de Watersnoodramp van 1953 hulp had geboden op Flakkee en van de hele situatie zonder brug op de hoogte was.”
Opening brug
Minister van Verkeer en Waterstaat mr. J. van Aartsen verrichtte de openingshandeling van de Haringvlietbrug op 20 juli 1964. Hij verkocht het eerste tolkaartje aan chauffeur Bert van Leent uit Dirksland. Ik herinner me als klein meisje dat we met de lagere school naar de brug gingen om Koningin Juliana te zien. De dagen telde ik af voordat het zover was. Alle kinderen kregen een vlaggetje op deze feestelijke dag en ik zie de koningin nog zitten in een chique zwarte limousine met van die grote spatborden die tot halverwege de wielen zaten. Zij zwaaide naar ons! Zoiets vergeet je nooit meer. Er werd in alle dorpen feest gevierd die dag. En omdat de ontsluiting van het eiland door een brug nu een feit was, werd van 20 tot 29 augustus in de Doetinchemsestraat in Middelharnis een manifestatie gehouden: Flakkee Uit Zijn Isolement. Op deze groots opgezette tentoonstelling in grote witte tenten werd het leven en werken getoond van het eiland. Er was van alles te zien en te beleven. Kortom, FLUZI werd een groot succes!

Tolheffing
Om de brug te kunnen financieren moest er vanaf het begin tolgeld worden betaald. Voor de brug stonden tolhuisjes waar een kaartje kon worden gekocht. Daar was veel tegenstand over. Door de grote stroom passanten, die flink wat geld in het laatje brachten, gingen de tarieven omlaag. En er kwam een einde aan de tolheffing per 1 oktober 1973.