Ingezonden brief van Maria Evers
AlgemeenHuis aan huis verspreiden van onjuistheden
Het informatieboekje ‘Op de Hoagte’ is vorige week verspreid in Nieuwe-Tonge. Het gaat over allerlei zaken die de Dorpsraad regelt. Dat is fijn en prettig, maar wanneer je het stukje leest over de dodenherdenking, dan moeten we concluderen dat de dorpsraad zich aan geschiedvervalsing te buiten gaat.
Men heeft het over ‘het graf gevonden van een ander oorlogsslachtoffer’. Het graf van Gerrit Campfens, die overleed aan difteritus. Alle oorlogsslachtoffers uit Nieuwe-Tonge staan al vermeld op het paneel, dat ik destijds als voorzitter van de Oranjevereniging heb laten plaatsen, door burgemeester Lokker en de dochters van Verolme is onthuld en waaraan vele maatschappelijke organisaties hebben meebetaald, en meegewerkt, waaronder WO2GO.
Met de huidige herdenking wordt volkomen voorbij gegaan aan de rol die Jacob Arie Verolme in het verzet heeft gespeeld. Hij heeft willens en wetens zijn leven op het spel gezet om anderen te helpen. Hij is door de Duitsers opgepakt tijdens het rondbrengen van voedsel voor onderduikers en een dag later gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte. Verolme is na de oorlog door toenmalig burgemeester Van Hofwegen altijd centraal gezet tijdens de dodenherdenking in Nieuwe-Tonge, als symbool van verzet en als symbool van de offers die door hem en anderen zijn gebracht. De bevolking van Nieuwe-Tonge eerde haar held, met een grafsteen, betaald door diezelfde bewoners.
Na de samenvoeging met Middelharnis was er jarenlang geen dodenherdenking meer in Nieuwe-Tonge. Toen wij het graf van deze lokale verzetsheld vonden, zijn we in de geschiedenis gedoken en hebben we zijn twee dochters: Conny en Marijke opgespoord. Wij hebben toen de dodenherdenking nieuw leven in geblazen. De dochters en andere familieleden zijn vanaf 2012 betrokken bij de herdenkingen in Nieuwe-Tonge rond het monumentale graf van hun, nooit gekende en altijd gemiste, vader.
De afgelopen jaren werden bij het graf van Jacob Arie Verolme altijd alle oorlogsslachtoffers herdacht. En om als dorpsraad je keuze om niet meer bij het graf van Verolme te herdenken met: “We volgen hiermee ook de landelijke richtlijnen van het 4 en 5 mei comité”, is een excuus om van de familie Verolme af te komen. Waarom? Verolme stond als verzetsheld centraal in onze herdenkingen. Hij heeft zijn leven gegeven voor onze vrijheid. En behalve een geschiedenisleraar, een oud-wethouder en een raadslid heeft ook een Afghaanveteraan zijn toespraak bij onze herdenking op 4 mei in Nieuwe-Tonge gehouden. Nee, we kozen als organisatie niet voor een standaardverhaaltje vanuit de gemeente.
De dorpsraad en de gemeente wilden af van de familie Evers. Die ‘goddeloze’ familie, die eigengereid de herdenking organiseerde. Ze hebben elkaar gebruikt om van ons, als organisator van de dodenherdenking, af te komen. De dorpsraad is absoluut geen afspiegeling van de bevolking, maar veeleer een instrument van de gemeente. En democratisch al helemaal niet. Je hoort ook niet waarom mensen eruit zijn gestapt of niet werden ‘aangenomen’.
Wij schrijven dit niet uit rancune, maar uit een rechtvaardigheidsgevoel. Om nu in dit informatieboekje een verzetsheld en andere oorlogsslachtoffers in een adem te noemen, gaat wat ons betreft te ver en klopt ook niet. Huis aan huis een verhaal verspreiden waarin de waarheid geweld wordt gedaan, raakt me. Ere wie ere toekomt,
Maria Evers
Op de foto hieronder de betreffende tekst uit de Hoagte
