DE WEG

7 december 2021, 10:00 Algemeen

Herkent u het?
Dat er in je hoofd iets gebeurt in deze tijd?
Dat je lontje korter wordt? Afgezaagde term, ik weet het, maar het geeft wel precies wat er bedoeld wordt. Hoe het voelt.
Nee, ik heb niks te klagen, het gaat goed met mij en m’n naasten en daar ben ik dankbaar voor. En toch…
Al die meningen, al die theorieën, al die boosheid, angst, al dat wantrouwen. Echt, het doet iets met je hoofd, met je hart.
“Dan moet je niet luisteren. Ik volg het nieuws niet meer. Kan er niet tegen,” zeggen mensen dan.
Ten eerste: dat kan ik niet zo goed.
Ten tweede: dat wil ik eigenlijk ook niet.
Ten derde: je wordt er toch wel mee geconfronteerd, of je wil of niet.

Laatst sprak ik iemand die zeker wist dat iedere gevaccineerde binnen drie jaar zal sterven.
Een ander wist te vertellen dat deze pandemie in de wereld gestuurd is omdat er teveel mensen op aarde zijn. Corona zou ‘lekker opruimen’.
Nog iemand: als we nou eens alle ongevaccineerden zouden opsluiten… Laat ze maar de consequenties voelen.
Weer een ander: dat complot, ik heb het helemaal dóór, ik weet precies wat er gaande is.
“Die prik maakt je magnetisch.”
“Als je die prik niet neemt, ben je een crimineel.”
“Die prik is onze enige verlosser.” En later: “Valt me toch tegen; je wordt wel ziek, maar niet zo erg.” Nog wat later: “Ik weet het niet meer zo zeker.”
Herkent u het?

Het is een soort bungeejumpen, waar we mee bezig zijn. Met Mark Rutte en Hugo de Jonge als instructeurs.
Ze doen hun best, ongetwijfeld, maar ze weten immers zelf niet hoe het werkt?
In plaats van de ‘schuld’ bij de burgers, de antivaxers, de weet-ik-wie te leggen, zou het hen sieren wanneer ze eens zouden toegeven dat ze er ook maar een slag naar slaan.
Intussen wordt in alle stilte een echte regering in elkaar geknutseld. Tja…
Zijn we de weg kwijt? Behoorlijk, denk ik. Ernstig kwijt. |De vraag is alleen: welke weg?