LEESFEEST
"Honger," zeg ik tegen geliefde, "eigenlijk heb ik altijd honger naar meer woorden, letters."
Maar daar kijkt hij niet van op, hij kent me al een poosje.
Ik ben namelijk een leesbeest, een boekenwurm.
Van m'n vader heb ik dat.
Mijn moeder zei regelmatig dat ze verheugd was over het feit dat toiletpapier niet bedrukt was (ja, dat zei ze echt zo), omdat mijn vader dan nooit meer van de wc zou komen.
Wat ik wel komisch vond. En eigenlijk wel een mooie gedachte, verhaaltjes op dat papier.
Lezen.
Het wordt minder en minder gedaan, zegt men.
De invloed van televisie, internet en weet ik al niet wat.
"Dat boek lezen? Nee zeg, ik wacht wel op de film."
Echt jammer.
Een boek heeft zoveel meer te bieden.
Tijdens het lezen kun je bijvoorbeeld volop je fantasie laten gaan.
Hoe zien de personen er uit, hoe klinken ze, hoe komen ze over? In een film is dat alles voor je ingevuld, zelfs nogal eens op een teleurstellende manier, vind ik.
Een goed boek zet je aan het denken. Gedachten, ideeën, over echt van alles, vergroten je wereld. (Zo zat ik laatst bij 38 graden hitte een boek over Mongolië te lezen waar het -50 was. Heel verfrissend, kan ik u melden.)
De mensen in een verhaal komen voor problemen te staan die op de een of andere manier ook de onze (kunnen) zijn. Hoe zij met die vraagstukken omgaan, daar ben ik dan benieuwd naar.
Hun gedachten, hoe zij tot bepaalde daden komen, waarom ze zijn wie ze zijn, wat is dat toch fascinerend. Het laat zien hoe ongelooflijk verschillend wij mensen kunnen zijn. En daar word je mijns inziens rijker van.
Moet ik dan lezen om iets te léren? Welnee! Dat leren gaat spelenderwijs, gewoon terwijl je aan het genieten bent van de manier waarop de zinnen gebouwd zijn, hoe de woorden zorgvuldig zijn uitgezocht en gerangschikt. Wat kan ik genieten van een mooi geformuleerde zin.
Trouwens, wat woorden voor mij zijn, is beeldende kunst voor m'n geliefde. Maar daarover vast een andere keer meer.