Column Frank/Janine: Ik ook
Algemeen 1.021 keer gelezenEr ging een steen de vijver in. Ambitieuze vrouwen moeten in de showbiz machtige mannetjes over zich heen laten gaan én niet alleen daar. Ik draag mijn steentje bij want zonder zonde ben ook ik niet.
In het dierenrijk is voortplantingsdrift verschillend geregeld. Wij schijnen een soort waar het initiatief bij de mannetjes ligt. In de geschiedenis is het paringsritueel cultureel en sociaal verfijnd. Het voortbestaan van de soort vormt niet de kwestie, het geluk van ieder individu staat voorop. Door die beschaving verschillen we van eenden.
Ik vind het knap ingewikkeld. Ik vond een mevrouw zo leuk dat ik er werk van maakte. Motorritje, etentje in een strandtent en zo zagen we aan de duinrand de zon in de zee zakken; een romantisch moment. En ik maar wachten op de aanzwellende violen, in de film aankondiging dat er gezoend mag worden. Vertwijfeld zei ik hardop ‘hoe nu verder?’ Voor de hond signaal op stap te gaan. Zo ging het moment voorbij.
Je moet goed afgestelde antennes hebben als je niet tegen blauwtjes kan. Je verlegenheid overschreeuwen is recept voor ongelukken. Met mijn jurkjes-gedoe stapte ik bewust uit de machocultuur. Heel leerzaam, ik ervoer hoe ongemakkelijk het voelt op botte manier versierd te worden. Minnen is een spel van misverstanden. Laat het gesprek daarover mogelijk zijn.
Een docent die gevoelig is voor ontluikende meisjes die hun charmes uitproberen voor een hoger cijfer, is geen knip voor de neus waard. Zo duidelijk is het echter zelden. Adel verplicht; waar lust en ongelijkheid samen gaan is de machtigste ook de wijste. Zo, en anders niet.
