Column F/J: Omgevallen boekenkast
Algemeen 296 keer gelezenMijn geheugen liet me in de steek, dat viel tegen. Al opruimend stuitte ik op een agenda van twintig jaar terug. Het zei me niets meer. Destijds had ik een baan met elke dag een nieuw avontuur, waar ik me met hart en ziel instortte. Toch kwam het beeld niet boven. Hoe werkt dat, geheugen en herinneringen?
Op internet beland je snel bij rasoptimist Erik Shredder die ons, kirrend, laat zien hoe het door je bol flitst. Hij is vermoeiend. Professor Wagenaar toonde, als getuige-deskundige, aan dat een herinnering van jaren terug, onvoldoende grond is voor een veroordeling; teveel vertekening. Je brein, wat stop je er in en hoe haal je het er uit? Onderwijs draait daarom; het gestampte rijtje Duitse voorzetsels is gebaseerd op ritme en lettergrepen. Generatiegenoten kunnen de melodie van de tafels allen opdreunen, zelfs al weten ze woorden niet meer.
Met een stel krasse knarren vorm ik het genootschap tot vergaring van nutteloze kennis. Regelmatig spelen we onze eigen quiz; historische verbanden zoeken bij de dagelijkse actualiteit. Hardop volgen we kronkelpaadjes door ons geheugen en vormen elkaars geheugensteuntje. Aan het einde van die tocht controleren we de uitkomst op internet. Vaak blijkt de klepel niet ver van de klok.
Verkiezingen zijn in aantocht, een periode van ‘wij beloven meer dan zij beloven’. Als je stemmen even belangrijk vindt als het kiezen van je zorgverzekeraar of telefoon- of energieprovider; duik eens in je geheugen. Wat hebben al die politici tot nu toe waar gemaakt? En check eens op internet; wat hebben ze de vorige keer beloofd?
