Afstand houden van de tweede golf

Dit voorjaar schotelde ik ‘in het oog van corona’ een wekelijkse bespiegeling voor. En toen de wereld opende, ging het schrijfblok dicht. Nu dobberen we op de tweede golf en pak ik de pen weer op. Dat we in de herfst weer snotterend thuis zitten; geen verrassing. Ik hoop dat u, net als ik, geprofiteerd heeft van het venster dat COVID ons geboden heeft. Als je de ruimte hebt, blijkt op anderhalve meter veel mogelijk.

Door Frank/Janine

Vooruitzicht op een nieuwe lockdown waarin de dagen steeds korter worden, is weinig aantrekkelijk. Lichtpuntje is de kerst; die gaat niet door. Dat regelen we met elkaar. Ongeregeld noem ik mezelf, onverantwoordelijk is anders. Wie de richtlijnen probeert te volgen raakt mesjogge, elke week iets nieuws en de rode lijn; ze zijn met elkaar in tegenspraak. 17 miljoen uitzonderingen met evenveel handhavers is geen doen en brengt ons nergens.

Voortplantingsdrift is een biologisch gegeven, dus probeer ik er begrip voor op te brengen dat mijn jongere soortgenoten klitten. Op anderhalve meter zijn wij immers een uitstervend ras. Maar corona-ontkenners hebben geen toekomst. Als je van de trap valt en je been breekt is dat echt verschrikkelijk. Maar als je dan het ziekenhuis niet in kan omdat het vol is….of zouden ze daar liggen voor zweetvoeten?

In een coronaproof vliegtuig naar een zonbestemming met beperkingen, mij niet gezien. ‘Laat maar komen’ dacht ik en nodigde iedereen uit op mijn landje. Wim Noordzij en ik, vrienden zijn we niet geworden, maar ontzag voor de man die natuurspeeltuin Buutenplaets uit de grond stampte. Over ongeveer alles denken we anders maar delen de gedrevenheid voor de unieke locatie Sluishaven. We vonden elkaar in een activiteitenprogramma. Voor hem de weg naar ontwikkeling van een toeristische hotspot, zelf zie ik een openlucht-buurthuis waar je samen leuke dingen kan doen. Twee keien die de koppen bij elkaar steken, vermogen veel . We rolden alle weerstand op en zetten, zo snel het mocht, allerlei leuke dingen neer.

Enthousiasme is aanstekelijk en in een land van blinden ben je snel koning. Zo vloeide organisatietalent naar ons toe, elders was toch niets te doen. Ik genoot deze zomer van hordes spelende kinderen. Voor ouders deden we ook wat; kindervermaak als pedagogische verplichting en intussen op je horloge kijken is de dood in de pot. Intussen is ook die draai gemaakt. Ontzettend leuk dat jullie allemaal geweest zijn, het bezoek kan nu afscheid nemen.

Om het volgende zomer nog leuker te maken moet een hoop gebeuren dus ploeter en ploeg ik deze winter door. Natuurlijk is jouw hulp welkom maar wel afstand bewaren.