"Zilt", column van Andrea Stribos: ONTWRICHTING
Algemeen 259 keer gelezen"Geloof je dat echt?”Tekst
-Tuurlijk.
“Maar waarom dan?”
-Omdat het de waarheid is.
"En wie zegt dat?”
-Iedereen.
“Iedereen? Ik ken ook mensen die er anders over denken.”
-Nou ja, ze zeggen dat het zo is. En op internet kun je het ook vinden.
“Oké.”
-Denk jij van niet dan?
“Geen idee. Ooit het verhaal van de andere kant gehoord?”
-Waarom zou ik?
“Misschien omdat er dingen zijn die jij niet weet, maar die wel meespelen in het hele gebeuren?”
-Tuurlijk, zullen er heus wel zijn. Maar iedereen heeft z’n eigen waarheid, dus daar kom je nooit uit.
“Dus dit is de waarheid, zoals je zei?”
-Ja, voor mij wel.
"Oké.”
-Wat nou!
“Gewoon oké. Jij jouw waarheid, ik de mijne.”
-Je doet gek.
“Dat vind jij.”
Zo’n gesprekje hoor je dan. En je denkt: mooi hoor, ieder z’n eigen waarheid.
Prachtig dat je mag denken wat je wil, mag zijn wie je bent, mag zeggen wat je denkt. Moet vooral zo blijven.
Tegelijkertijd is het ook best zorgwekkend. Want hoe houd je een maatschappij in stand waar gesprekken niet gebaseerd kunnen zijn op feiten? Feiten die gewoon vaststaan, die je niet anders kunt maken dan ze zijn?
Het is bijvoorbeeld onmogelijk om te ontkennen dat Michiel de Ruyter heeft bestaan. Over zijn rol in de geschiedenis kun je verschillend denken, maar dat hij in Vlissingen werd geboren en dat hij een groot admiraal was kun je niet zomaar afdoen als ‘een menig’.
Flauw voorbeeld, maar toch...
De andere kant, ook zorgwekkend, is het stellige weten dat jouw waarheid dé waarheid is.
En wat zijn er veel: mensen die weigeren om ook maar een woord te wisselen met iemand die anders tegen bepaalde zaken aankijkt.
Hoe kun je zo een maatschappij in stand houden?
‘We moeten het sámen doen’ is de leus in deze rare coronatijd.
Samen. Hoe dat mogelijk is, kan ik me nauwelijks voorstellen.
De ontwrichting die gaande is op allerlei gebied, lijkt niet te stoppen.
Somber? Ja, eigenlijk wel.
De geschiedenis kan ons veel leren. Maar dan moet je die wel kennen.
