Bloeiende duinen: duinsterretjes
Algemeen 273 keer gelezenIn de duinen van de zeereep is de wind koning. Continu wordt het zand verplaatst, opgestapeld en weer weggeblazen.
Dit kan eindeloos doorgaan, maar in de luwte, achter de duinkam, wordt al snel beslag gelegd op het bewegende zand. Een miniem beetje vocht houdt de zandkorrels bij elkaar en maakt vestiging van algen mogelijk.
In deze dunne korst van organisch materiaal komen voedingsstoffen vrij die nodig zijn voor de volgende stap: de komst van de duinmossen. Duinsterretje is een van de eerste. Het verdraagt ook een lichte overstuiving met zand. Duinsterretjes hebben een voorkeur voor plekken met licht stuivend zand dat nog niet lang geleden is verstoven en en nog kalk bevat. Het nadeel aan dit zand is dat het vaak op open onbeschutte plekken dicht bij zee net achter de zeereep te vinden is. Hier hebben de zon en de wind nog vrij spel en zijn hoge temperaturen en droogte eerder regel dan uitzondering. Duinsterretje redt het hier door de bladtoppen samen te draaien als het warm en droog is. Hiermee gaat het mos de verdamping tegen en houdt het zoveel mogelijk water vast. De gedraaide bladeren, waaraan het de Engelse naam screwmoss, schroefmos, te danken heeft, hebben een donkere, bruinige kleur die het duinlandschap op warme droge dagen extra dor doet lijken.
Maar zodra het regent springen de toppen van duinsterretjes open en ontvouwen de blaadjes en glasharen zich. De heldergroene stervormige topjes vangen zoveel mogelijk water op en de mostapijten zuigen in luttele seconden het water op. Zo kan het hele duinlandschap van een dorre, bruine kleur in korte tijd omgetoverd worden tot geelgroene velden van mostapijt.
Tekst en beeld ontleend aan: Rolf Roos (red.) Bloeiende duinen. Uitgeverij Natuurmedia, 2019.
