Wilko Pulleman blikt terug op een fantastische tijd bij DBGC 1

Wilko Pulleman blikt terug op een fantastische tijd bij DBGC 1Oude-Tonge - Het ingelijste DBGC-shirt met rugnummer 371 staat pontificaal in de woonkamer. Het getal geeft het aantal wedstrijden weer wat Wilko Pulleman speelde het eerste elftal van DBGC. De verfijnde trap, de rust en de onverzettelijkheid, het is komend seizoen in het derde elftal te bewonderen. ‘Een gezellig team met oud-eerste elftal spelers’, weet hij te vertellen.

Door Fred Götzenberger

Liefde voor het spelletje zorgde er voor dat Pulleman pas op zijn 42ste stopt met het voetballen in het eerste elftal. ‘Ik heb er nog steeds ontzettend veel plezier in, maar op een gegeven moment heb je langer de tijd nodig om te herstellen. Daarnaast spelen de kinderen ook voetbal en dan is het ook leuk als je eens een wedstrijdje kunt kijken’, zo geeft de voetballer aan terwijl hij zijn 10 weken oude zoon de fles geeft.

Hij heeft van de 36 jaar dat hij voetbalt, ruim 32 jaar in de kleuren van DBGC gespeeld. Hij doorliep net als zijn broer Jan Willem alle jeugdelftallen en speelde zich al snel in beeld van trainer Piet de Koning. In het seizoen 93/94 zat Pulleman in het uitduel tegen OHVV voor het eerst op de bank, naast Cor Hanenberg.

Zijn eerste optreden was in het wedstrijd tegen Transvalia, met in het doel de latere trainer van DBGC, René Milot. Pulleman viel in voor Jan Pollemans. ‘Het stond 2-2 en Piet de Koning was blij met het ene punt, dus moest ik geen risico nemen en de bal in het spel houden. Maar toen zag ik Cor Hanenberg diep gaan en de pass werd door hem over de uitlopende Milot gelift en we pakten de volle 3 punten.’

DBGC werd in dat seizoen kampioen en hij mocht natuurlijk mee genieten van het kampioensfeest. Sinds die tijd was hij samen met zijn broer regelmatig te vinden op het middenveld van de Oude-Tongenaren. ‘Het is jammer dat ik maar kort onder Piet de Koning heb gespeeld, zijn opvolger René Milot bracht wel meer voetbal in het team.’

De broertjes Pulleman trokken in die tijd de aandacht van menige hoofdklasser en op zijn 25ste besloot de jongste van de twee de stap te wagen en vertrok naar Nieuwenhoorn, waar indertijd Adrie Poldervaart trainer was. ‘Ik nam het in die tijd niet zo nauw, dronk graag een biertje en was toen aardig aan het gewicht.’

Later hoorde hij dat één van zijn teamgenoten aan de groep had gevraagd wat die dikke kwam doen. ‘Maar al snel had ik mij aangepast, we trainden drie keer in de week en ik viel13 kilo af. Het was een behoorlijke overstap maar een mooie ervaring met onder andere de wedstrijd om de promotie naar de Hoofdklasse tegen Leonidas.’

Na 4 jaar keerde hij naar Sportpark De Koepel. Eerst om 3 jaar in het derde te spelen maar toen Jan Willem stopte vroeg trainer John Kleijn of hij geen zin had om terug te komen als spits.

Een bijzondere herinnering heeft hij aan het duel tussen WFB en DBGC in de strijd om het promotie naar de derde klasse op 2 juni 2012. ‘We stonden halverwege de tweede helft met 2-1 achter en waren gewoon niet goed. Totdat we op een gegeven moment de ommekeer vonden (Pulleman maakte zelf de 2-2 red.) en uiteindelijk met 3-2 wonnen en promoveerden naar de derde klasse ten koste van WFB.’

Bijzonder was ook het duel op Hemelvaartsdag op 14 mei 2015, toen het beslissingsduel werd gespeeld tegen Hellevoetsluis voor het kampioenschap en daarmee promotie naar de tweede 2500 toeschouwers aanwezig. Het was, ondank het verlies, een fantastisch seizoen.’

Het laatste kampioenschap op zijn palmares dateert uit het seizoen 2015-2016 toen DBGC kampioen werd tegen The Gunners. Pulleman viel in de tweede helft in en maakte al snel de 0-1, DBGC won uiteindelijk met 0-2 en promoveerden naar de tweede klasse.

Hij is in zijn lange voetbalcarrière niet vrij gebleven van blessures. ‘Toen ik jonger was heb ik veel last gehad van hamstringblessures. Dat had vooral te maken dat ik het niet altijd slim aanpakte. Je was jong en ging graag stappen. Je deed soms veel te veel, maar toen ik bij Nieuwenhoorn speelde leerde ik dat wel af.’ Op zijn 36e is hij nog geopereerd aan een hernia. ‘Maar daar ben ik ook goed van opgeknapt ‘, aldus de voetballer. De overstap van naar het derde team zorgt ervoor dat hij het rustiger aan kan gaan doen. ‘Geen verplichting meer elke keer te trainen en je kunt ook eens een keertje overslaan, we hebben zo’n 20 spelers.’

Het Coronavirus zorgde voor een abrupt einde van het seizoen 2019-2020 en een afscheid zoals hij had gehoopt werd het niet. ‘Maar men wil, volgens mij, nog wel een afscheidswedstrijd organiseren, ik heb inmiddels een lijstje ingeleverd met namen van spelers die ik graag op mijn afscheidswedstrijd wil zien.’

Toch kan hij nog niet helemaal afscheid nemen van het eerste team. ‘Wellicht dat ik mij bij de nieuwe trainer Jordi Smit mij nog wel aanbiedt om af en toe op de bank te zitten’, lacht hij.