Passie voor schepen vertaald in modelbouw

Middelharnis-Als klein kind bouwde Frits Kruimel al zijn eerste modelscheepje. Niet verwonderlijk. Zijn vader was scheepstimmerman, ook al bracht hij het grootste deel van zijn werkzame leven op de grote vaart door.

Door Henk Blanke

Zo vader zo zoon. Frits begon als timmerman, maar vond al snel zijn werk in de off shore. Zijn vrouw Ursula runde een bloeiend schoonmaakbedrijf. Beiden werkten keihard. Totdat de bezinning kwam. Er is meer in het leven dan werken alleen. Dit motto werd in optima forma door hen in praktijk gebracht.

Zwerven
Frits stopte met werken. Bedrijf en hiuis werden verkocht. Ze kochten een tweemaster en zeilden zes jaar over de Middellandse zee. Hun avontuur was daarmee echter nog niet ten einde. Met een camper zwierven zij door Canada, Alaska en grote delen van Afrika, om na vele jaren reizen neer te strijken op de camping in Middelharnis, die na 22 jaar werd verruild door een echt stenen huis.

Modelbouw
De onrust bleef. Niets doen was geen optie. Dus werd de oude hobby, modelbouw, weer opgepakt. Inmiddels heeft Frits zo'n 30, voornamelijk zeilschepen op schaal nagebouwd. Daarbij begint hij met een 'bouwpakket'. Ieder schip bouwt hij echter ook weer na. En daarbij komt zijn vakwerk om de hoek kijken. Elke spant, elke mast, alle tuigage, de zeilen: ieder onderdeel wordt door hem handmatig vorm gegeven. Materialen: houten platen, rondhout, bamboestokjes, garens en lapjes textiel, alsmede een paar soorten lijm. Zo eenvoudig kan het zijn.

Gereedschappen: stanleymes, fijne zaagjes, elektrische boor met boortjes van 0,5 millimeter. Tijdsinvestering: iedere dag een paar uur gedurende een maand tot twee jaar. Daarbij heeft Frits voor ieder probleem een inventieve oplossing. Gebogen spantjes bijvoorbeeld, snijdt hij uit een houten plaat. Hij stoomt ze, buigt ze rond een conservenblikje en zet ze daarna met lijm op het scheepsmodel vast. Een spijkertje fungeert als lijmtang. Een licht gekleurd draadje, bestemd voor de tuigage, wordt donker gekleurd door het in de thee te dompelen.
Is er even niets te bouwen, dan zoekt Frits zijn heil in schilderen. In aquarelleren heeft hij zijn schildertechniek gevonden. Maar hij schrikt er ook niet voor terug een soort Pipowagen met 1600 lucifertjes in elkaar te zetten. Zijn grootste wens nu is de Vasa, het Zweedse oorlogsschip, dat in 1628 op zijn eerste tocht in de haven van Stockholm zonk, op schaal na te maken. Alleen een geschikte bouwtekeningen ontbreken nog. Uiteraard blijft de reisdrang bij Frits en Ursula aanwezig. Zo'n vier keer per jaar maken zij nog wel een reis. Genieten, tenslotte is Frits pas 85.